Decydując się na zakup mieszkania chcemy wiedzieć jaka dokładnie jest powierzchnia naszego wymarzonego M, ustalona przestrzeń przekłada się bezpośrednio na wartość lokalu. Jednak powierzchnia użytkowa mieszkania może się różnić od tego co zostało ujęte w umowie. Czym jest projektowa a czym rzeczywista powierzchnia użytkowa i jak liczyć powierzchnię użytkową mieszkania?
Powierzchnia użytkowa mieszkania – czym jest?
Termin powierzchni użytkowej pojawia się w wielu aktach prawnych, jednak jego definicja różni się w uzależnieniu od celu konstruowania przepisu. Powierzchnia użytkowa pojawia się m.in. w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych czy w ustawie o podatku od spadków i darowizn i tam zakres jej definicji jest nieco odmienny.
Jednak zasadniczo pod pojęciem powierzchni użytkowej mieszkania należy rozumieć powierzchnię pomieszczeń usytuowanych na wszystkich kondygnacjach, służącą do zaspokajania potrzeb związanych z przeznaczeniem lokalu. To inaczej całkowity metraż wszystkich pomieszczeń liczony wraz z warstwą tynku, wlicza się tutaj pokoje, przedpokój, łazienkę, kuchnię i piwnicę, wyłączając klatkę schodową i szyb dźwigowy. W skład powierzchni użytkowej wchodzą również powierzchnie, które nie są zamknięte z każdej strony jak balkony, tarasy i loggia.
Jak obliczyć powierzchnię użytkową mieszkania?
Obliczając całkowitą powierzchnię użytkową mieszkania stosuje się tzw. Polską Normę lub standardy międzynarodowe. Według polskich unormowań pomiaru powierzchni użytkowej mieszkania należy dokonać na poziomie posadzki, w stanie finalnie wykończonym. Obliczając powierzchnię użytkową nie należy uwzględniać wnęk i przejść w ścianach, drzwi oraz okien balkonowych, jeżeli ich powierzchnia nie jest większa niż 0,1m2.
Zasady pomiaru powierzchni użytkowej ujęte zostały rozporządzeniu Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 roku. W myśl regulacji w pomieszczeniach, w których wysokość sufitu przekracza 2,20m powierzchnię użytkową liczy się w 100%. Dla pomieszczeń o wysokości pomiędzy 1,40m a 2,20m pomiaru powierzchni użytkowej dokonuje się w 50%. Trzeba również pamiętać, że w przypadku pomieszczeń, w których wysokość sufitu lub skosu jest niższa niż 1,40m nie wlicza się ich w powierzchnię użytkową budynku.
Projektowa a rzeczywista powierzchnia użytkowa
Kupując lokal mieszkalny na rynku pierwotnym powierzchnia projektowa różni się od powierzchni rzeczywistej. Rozbieżność dotycząca rozmiaru powierzchni wynika z różnic pomiędzy planem a finalną rzeczywistością po zakończonych pracach.
Niektórzy deweloperzy wykorzystują w zawieranych z klientem umowach klauzulę, według której różnica pomiędzy powierzchnią projektową a rzeczywistą nie może stanowić podstawy do zmiany warunków postanowień umownych. Przekłada się to najczęściej na końcowy wzrost ceny za metr kwadratowy, ponieważ zazwyczaj powierzchnia projektowa jest większa od rzeczywistej. Chcąc przeciwdziałać nieuczciwym praktykom Polski Związek Firm Deweloperskich stoi na stanowisku, że różnica nie powinna wynosić więcej niż 2%.
nowe komentarze